Dag 15 en 16: chinese muur
16 mrt. 2015
🇨🇳
vanuit China
Dag 15 en16: 14en 15 maart 2015
14 maart
Onze gids stondom 9 uurbeneden klaar voor ons. Na een schamele ontbijt, want er was bijna niets, gingen we op pad naar de plein van de hemelse vrede en naar de verboden stad. Ik kan alleen maar
zeggen dat het indrukwekkend groot alles was en schitterend om te zien.
Ook in china was veel beveiliging op straat maar dat kwam ondat er een nationale congres van alle partijen aan de gang was, dus het wemelde van de agenten en militairen. We vielen dus ook hier weer
met ons neus in de boter.
Het was gelukkig wel een stuk rustiger als in Moskou. Op straat en bij de tempels zag je overal mensen dansen en hun traditionele oefening doen, vaak in groepjes. Ook speloefeningen werden bij de
tempels veel gedaan. Het was heel bijzonder om zoiets te zien. Mensen waren heel vrolijk met z'n allen bezig. Groepjes ouderen waren aan het domino spelen, kaarten, haken, oefeningen doen, maar ook
een soort van stijldansen.
Als afsluiting van deze twee evenementen gingen we naar een thee proeferij bij ons op de hoek in de straat van ons hotel.
We dachten eventjes lekker zitten, 2 kopjes thee proefen en dan weer er vandoor.
Het ging iets anders als verwacht. Thee drinken uit gewone kopjes was het niet, het waren kleine schaaltjes waar je 3 of 4 keer kon slurpen en dan was het op. De schaaltjes werden dan ook 3 of 4
keer opnieuw gevuld met dezelde thee en dan kwam er weer een ander smaakje. We wilen maar 2 smaakjes proeven, maar het meisje had er zo'n lol in, dat we zeker 8 soorten thee proefden, en dat x 3 of
4 keer. Na afloop wisten we niet hoe vlug we naar ons kamer moesten lopen, wie het eerst naar de toilet mocht, wat een belevenis weer.
15 maart
Onze hoogtepunt van onze reis, foto's zeggen meer dan een verhaal. We hebben de hoogst haalbare punt gehaald van de kant waar wij zijn begonnen. Je moet er een keer gestaan hebben: De Chinese Muur!
Onze dank aan Tamara, die ons mee heeft "gesleurd" om deze reis te maken. Een belevenis die we eigenlijk nooit uit ons zelf zouden maken, maar ook een die we nooit hebben willen missen.
Tam, bedankt voor deze belevenis en ervaring.
Dag 14: donderdag 13 maart 2015: Beijing
16 mrt. 2015
🇨🇳
vanuit China
Dag 14: donderdag 13 maart 2015
We komen in Beijing aan. We stappen uit en wat een heksenketel, waar is onze gids?
We lopen maar met de stroom mee naar beneden en hopen haar/ hem bij de uitgang te zien.
Na wat zoeken en wachten kwam er een klein chinees vrouwtje aangelopen. Ze zag Tamara met een Tiara Tours enveloppe lopen. En met klein bedoel ik ook klein, ze was zeker anderhalve kop kleiner dan
ik, en ik ben niet zo groot. Ze sprak voor haar gevoel heel goed engels in een rap tempo, wat voor ons totaal niet meer verstaanbaar was, dus we liepen maar achter haar aan naar de auto. Ze
kwebbelde er flink op los, en wij maar ja zeggen......geen idee wat ze bedoelde. Af en toe kwam er een woord uit die we wel verstonden dus hoopte ee maar dat ze niet de laatste twee dagen onze gids
zou zijn.
In ons hotel aangekomen gaf ze aan dat ze ons maandag weer kwam ophalen en dat er een andere gids ons de komende 2 dagen zou begeleiden, gelukkig.....
Vandaag hebben we de middag voor ons zelf, dus we gaan op zoek naar wat te eten en dan een shopping mall. Die hebben we op de heenweg gezien, dus dat willen we gaan doen.
Mc Donald zit in elke stad en land en ook hiet kwamen we er een tegen. Voor een snelle hap dan maar even daar zitten en dan op zoek naar de shopping mall. Waar we intussen al heel goed in waren,
lopen, lopen, lopen. Maar geen shopping mall te vinden, dan maar vragen.
De een zei links af, de ander rechts af, nog maar 2 minuten lopen, nog maar 500 meter hiervan daan. We hebben van alles gedaan, maar geen shopping mall te vinden, dan maar terug naar ons hotel, als
we die nog kunnen vinden.
Na ongeveer 4 a 5 uurtjes gelopen te hebben, waren we weer terug in ons hotel, neerploffend op ons bed. We hadden het wel weer gehad, even uitpuffen, voor het avond eten zien we dan wel weer.
Na wat ingedut te hebben gingen we opzoek naar een restaurant in de buurt. Echt veel zin hadden we niet meer maar ja eten moet je toch.
Vlakbij was een hotel met een restaurant, daar kunnen we wel terecht. Ons hotel had alleen ontbijt en geen avondeten dus dan maar buiten de deur.
In het restaurant was het niet zo druk en gelukkig had de menu kaart een heleboel plaatjes en engelse tekst. Op de goeie gok maar wat besteld, soep vooraf, dan wat vlees en rijst.
Rijst en wat groente kwam als eerst, heel vlug gevolgd door het vlees en kip wat we hadden besteld. Dat zag er goed uit, wel veel maar goed. Halverwege het eten kwam een grote schaal soep, soort
van kippesoep met ei sliertjes. Heel erg lekker maar zoveel, daar konden we ieder wel 3 kommen soep van eten.
Je kan wel zeggen dat we ons buikje rond hadden gegeten en het smaakte allemaal heel goed. Onze eerste avond in Beijing zat er weer op.
Dag 13: woensdag 12 maart 2015 de laatste treinrit
16 mrt. 2015
🇲🇳
vanuit Mongolië
Dag 13: woensdag 12 maart 2015
De trein van 7.00u, onze laatste rit naar Beijing, 24 uur in de trein, met nog 1 onbekende bij ons in de coupe. Dat wordt met ons kleren aan slapen.
Er zit een chinese meneer bij ons, we proberen met handen en voeten een gesprek met hem aan, want engels spreken doet hij niet. Wij zelfs een anwb woordenlijst erbij gehaald, ja lezen kon hij wel,
want het stond ook in het chinees erbij, maar zijn antwoorden waren voor ons adacadabra. Op een gegeven moment hebben we het maar opgegeven en zijn we allemaal maar wat voor ons zelf gaan doen. We
kwamen onze uurtjes door met lezen, indutten, spelletjes op de ipad. De grens overgang was ook nog wel een ding. We moesten weer 3 bonnen volledig invullen en er liepen weer een hoop controleurs en
douane beambten langs. Zowel van de mongoolse kant als de chinese kant was het weer een hoop poeha. De chinese meneer begreep er niets van en Tamara heeft hem moeten helpen met het invullen van
zijn formulieren.
Op een formuliertje na werd alles weer opgehaald inclusief je paspoort. Terwijl we zaten te wachten reed de trein weer een stuk achteruit. Het onderstel moest gewisseld worden, het zou een
spektakel worden, volgens zeggen. Het enige wat wij er van vonden was dat het 3 uur sneller kon als ze efficienter zouden werken, maar helaas was dat niet zo, dus verloren we heel wat uurtjes aan
de grens van Mongolie- China.
De laatste treinreis zullen we ook wel overleven, welterusten.
Dag 12: dinsdag 11 maart 2015: Ulaanbataar
16 mrt. 2015
🇲🇳
vanuit Mongolië
Dag 12: dinsdag 11 maart 2015
Eerst nog even ons laatste ontbijt in de ger tent en dan gaan we met de auto naar Ulaanbataar. We brengen eerst Matthijs weg naar een gueshouse. Het lijkt wel een achterafbuurtje, tjee waar komt
die jongen nu weer in terecht. Ik hoop dat ons hotel beter is.
Daar aangekomen, hoefden we geen 4 sterren hotel te verwachten. De aankomst hal is piepklein en er is geen lift, we moeten 3 trappen op. Gelukkig werd mijn tas naar boven gebracht, de andere
moesten met hun tong op hun tenen de tassen naar boven sjouwen.
Dit keer had Tamara mazzel, ze had een eigen kamer. Alles zag er goed en keurig uit, en nu maar douchen!
Rob eerst, gloeiende gloeiende.....het water werd niet warm.
Tamara en ik ook proberen, nou bij godsgratie hadden we afwisseld warm, koud. Dat werd niet uren onder de warme douche staan, gauw onze haren wassen en er weer uit. Wat een teleurstelling.
Nadat we ons geinstalleerd hadden, gingen we op pad. Met een plattegrond in ons hand moest het wel lukken om de tempel op te gaan zoeken. Het had even geduurd en na een flinke wandeling stonden we
bij de tempel. Het was nog een van de laatste tempels die de oorlog tussen Mongolie en Rusland had overleeft, bijna alle tempels waren verwoest. Het was een klein complexje waarin de tempels
herbouwd werden. Er woonden niet zoveel monnikken meer maar het kwam wel weer heel langzaam terug.
De tempel was van binnen klein maar er stond een groot staande standbeeld van een boedha in. Er werd veel gedoneerd en door de entree van 4000 tugrets p.p. kwam er weer geld binnen voor de
wederopbouw. (Wat ongeveer 2,50 euro was) Wij hadden dus ons steentje bijgedragen.
Tegen de avond kregen we toch wel trek en ja wat moet je dan eten? Laten we maar iets makkelijks eten, pizza.
En ja hoor we kwamen een klein knus pizza tentje tegen met 3 tafels geloof ik, waarvan 1 bezet was met 4 man personeel. We kregen een menu kaart in ons handen en we konden ons eteuitzoeken. Geef
ons maar 1 pizza hawai, 2 pizza's met kaas. Nee? Kan dat niet? Hoezo? O, ze kunnen maar 2 pizza's maken. Nou, ok doe dan maar kippestukjes met friet. Wat, ze hebben geen kip. Goh, dan maar alleen
friet, is ook goed. Helaas ook geen friet meer, alleen maar 2 pizza's. Dat wordt dan maar delen jongens, kom maar op met de pizza's!
Terwijl we wachtten op de pizza's kwam nog een stel binnen lopen, maar die werden er meteen weer uit gestuurd, ze hadden geen pizza's meer.
De enige pizza's die ze hadden werden voor ons klaargemaakt, en ze smaakten nog goed ook. Het was net een soap, ze hadden echt niks meer. Hun toko was uitverkocht.
We hadden gelukkig genoeg aan onze pizza's en gingen weer terug naar ons hotel om er vroeg in bed te duiken, morgen weer vroeg, 6.30u naar de trein.
Wat een sof, onze slaapkamer kwam uit op het trapportaal, en 's nachts werd er een herrie gemaakt door een dronken mongoolse dame met een man, niet normaal. Rob is zelfs de gang op gegaan op te
zeggen dat ze ergens anders herrie moesten maken. Het was inmiddels al half vijf, dus van slapen kwam ook al niet veel van. Dan maar in de trein verder slapen.
Dag Mongolie...
Dag 11: 10 maart 2015 slapen in een Ger tent.
16 mrt. 2015
🇲🇳
vanuit Mongolië
Dag11: 10maart 2015
De nacht was goed koud buiten je bed, gelukkig hoefden we geen van allen eruit voor de toilet, die was toch nog 200 meter lopen van onze tent. De kampeerbeheerder was 's nachts nog 2 x in ons tent
geweest om de kachel aan te maken.
De eerste nacht hebben we overleefd. Je moest ook niet zonder schoenen op de grond lopen want dan trok de kou op tot aan je oren. Matthijs had een flesje water op de grond staan, daar zaten nu
ijsblokken in.
Na een goed verzorgd ontbijt gaan we op excursie naar het Djingis Khan museum. Dat was ongeveer 40 minuutjes met de auto. Na een tijdje rijden doemt er ineens een zilver kleurig beeld boven de lage
heuvels uit, en daar staat ineens een beeld van 40 meter hoog op een grote sokkel met daar onder het museum, indrukwekkend. In het museum is heel veel geschiedenis van Mongolie terug te vinden. Het
grote standbeeld is van binnenuit te beklimmen zodat je halverwege bij de hals van het paard naar buiten kan lopen. Het uitzicht is geweldig, het is een groot terrein waar ze een gigantisch complex
op willen bouwen voor toerisme, met nog heel veel geschiedenis van Mongolie. Plots vliegt er ook nog een soort van helikopter langs die heel even voor ons blijft hangen. Er zitten 2 mensen in. Dan
vliegen ze weer verder en verdwenen uit het zicht. Het was bijzonder interessant en het uitzicht was schitterend, we hebben er van genoten. Na ongeveer 2,5 uur gingen we weer terug naar de tent om
te lunchen, om daarna ons volgende excursie te doen, paardrijden.
Aangezien we geen van allen ervaren paardrijders waren kozen we voor een makkelijke, vlakke route. Als we meer ervaring hadden konden we ook over een berg naar onze tent terug rijden maar dat zagen
we toch niet zo zitten. Dus het werd een ritje om de berg heen richting tent. Ook dit was een hele belevenis, onze gids hield eerst mijn paard en dat van Tamara aan een lijn vast in de
veronderstelling dat Rob zijn paard wel kon mennen. Helaas was dat paard zo koppig dat die vertikte om te lopen, dus moest onze gids 3 paarden vasthouden, wat uiteraard niet ging werken. Op een
gegeven moment liet hij mijn paard los en gelukkig luisterde deze wel heel goed en kon ik alleen verder meelopen met de groep. Halverwege probeerde de gids het nog een keer met het paard van Rob
maar die staakte gewoon. Dus moest die tot het eind geleid worden. Het blijft een leuke ervaring en de omgeving was ook schitterend, alleen jammer dat onze tenen er zowat afvroren, dus we waren
blij toen we weer bij de tent aankwamen.
Dit was onze laatste dag in de ger tent, gelukkig. Morgen naar Ulaanbataar, lekker een warme douche van 2 uur en dan de stad verkennen, we kijken er al naar uit, vooral naar de douche.
Tot ons volgende avontuur.
Dag 10: maandag 9 maart 2015: Vervolg van onze reis
16 mrt. 2015
🇲🇳
vanuit Mongolië
We zijn weer thuis, met gewoon weer internet. Onze resterende verslagen kan weer in de blog gezet worden. Wel jammer dat het niet dagelijks bijgehouden kon worden maar het is wel een mooi avontuur geworden, dus lees maar verder wat er is gebeurd.
Dag 10: Maandag 9 maart 2015 Grensverleggend voor de dames.
Om 6.35u Moskoutijd? Of plaatselijke tijd? We reden nu in Mongolie en daar werd geen Moskou tijd meer aangehouden, weten wij veel. 1 minuut voor aankomst in Ulaanbaatar werden we gewekt, we moesten
er uit. Shhhhh... Haasten, alles in de tassen gooien, we zoeken het op de plaats van bestemming wel uit.
We werden opgehaald door een aardige gids, Khulan (Hotlan, zo spreek je het uit).
We werden naar een hotel gebracht om te douchen en te ontbijten, dat was een goede service zeg.
Toen we klaar waren werden we met z'n vieren (Matthijs die vanaf Moskou bij ons in dezelfde treinstel zat) naar Terelj N.P. gebracht. (Nationale Park)
Na anderhalf uur rijden kwamen we in onze kamp aan. De omgeving was erg wijds en schitterend om te zien. Aan het begin van het terrein stond een stenen gebouwtje en ernaast een houten cabine. Na
enig uitleg van de gids bleek dat de douche en toilet ruimte het niet deden door de kou. Dus we konden daar niet douchen, vandaar dat we in het hotel de kans kregen om het daar te doen. Maar de
toilet????
Wat nu, jongens....tja daar was die houten cabine voor, met een gat in de grond. O my god....
Voor de dames was een houten steigertje als toiletbril gefabriceerd. Voor geen goud, dat je daar op gaat zitten.
Alleen in hoge nood om te plassen (half staand) en dat zolang mogelijk uitstellen zodat je niet te vaak hoefde.
In eerste instantie hadden we de tent voor ons drieen besteld, maar omdat wij de enige gasten waren werd Matthijs bij ons in de tent ingedeeld.
Man dit werd nog een beproeving, 2 dagen lang.
Ik kan je wel vertellen dat het ijzig koud was en ook in de tent als ons houtkacheltje opgebrand was. 'S nachts kwam de beheerder het kacheltje weer opstoken maar zodra die was uitgebrand moest je
niet met je neus boven de dekens komen.
We hebben de eerste dag zelf de boel lopen verkennen. Op het terrein was een puppie waar ieder hart van smolt. Vooral Tamara was verkocht.
Buiten het terrein hebben we flink wat gewandeld en Rob en Tamara zijn ook nog wat hoger de berg op gegaan. Van de wandeling kreeg je het best wel warm, maar we waren ook wel moe dus we gingen
terug naar onze tent. Het kacheltje was al opgestookt en we konden ons bed nader checken. Gelukkig was er een kast vol met dekbedden, waar we allemaal gretig gebruik van maakten. Of om het matras
wat dikker te maken of ons deken warmer te krijgen. Ik geloof dat we allemaal vier of vijf extra dekbedjes erbij legden.
Ons avond eten was verrukkelijk, zelfgebakken patatjes, stoofvlees, groente, rauwkost. Dat kon in elkgeval niet meer stuk, we hadden alleen een paar ijsvoeten, en nu de nacht nog.
Welterusten!!!
Dag 9: zondag 8 maart, de grenscontrole Rusland-Mongolie
08 mrt. 2015
🇲🇳
vanuit Mongolië
Dag 9: zondag 8 maart 2015
We zijn vroeg opgehaald, om 6.00u op en on 7.00u werden we opgehaald en naar de trein gebracht. Net als gistren een hoop gesjouw met de koffers. Trap op en af, geen lift of hellinkjes waar je je
koffer op kon rijden. Bij onze slaapcabine aangekomen, bleek die al bezet te zijn door een vrouw, die weigerde weg te gaan. Dus werd er een andere lege slaapcabine voor ons gezocht.
Wat ze ook niet goed begreep was dat wij met z'n drieen een slaapcabine voor 4 personen hadden afgehuurd. Na een hoop gekissebis accepteerde de hostess dat uiteindelijk.
We konden ons eindelijk installeren en hopen dat er straks geen andere mensen bij ons aan de deur staan, dat wij in de verkeerde slaapcabine zitten.
De reis vordert lekker en we kunnen nog wat mooie foto's maken.tussendoor een kaartspelletje doen, soep eten, koffie drinken en dan is het lokale tijd 19.15. Het begon al donker te worden en ons
gevoel zei dat het etenstijd was. Moskou tijd was het pas 14.15u maar we gingen toch maar eten. Het eten was goed allen toen we bijna klaar waren bleek dat het restaurant losgekoppeld zou worden en
er zou een mongools restaurant komen. Ik moest mijn eten gauw naar binnen proppen en toen snel afrekenen. We waren net uit het restaurant bleek de eerstvolgende deur al op slot te zitten. Gelukkig
stond daar nog een hostess die hem opende en gebaarde dat we moesten opschieten, paspoort controle!
Tja dat wisten wij ook niet en we moesten 9 wagons doorlopen voordat we bij die van ons aankwamen. Eerst liepen er een paar man binnen met een handscanner om de paspporten te checken. Bij Tamara
haar paspoort bleeft de douanier aarzelen en moest het eerst overleggen met zijn collega. O,o, wat is dit nu. Tamara bleek nog een oudere versie paspoort te hebben die niet zo veel is uitgegeven,
want kort na haar paspoort kwamen weer nieuwe paspoorten uit met de vingerafdruk en kleurtjes. Na zeker 20 minuten kreeg ze toch de stempel in haar paspoort en was het ok. Het paspoort van Rob en
mij waren met 10 minuten klaar. Ja er snel ging het niet. Daarna moesten we de slaapcabine uit en werden alle "geheime" vakjes van de slaapcabine onderzocht of er iets verstopt was, onze koffers
lieten ze links liggen. Zo dat hebben we ook weer gehad, maar een kwartier later kwam er nog iemand langs in leger kleding en een herdershond. Nog een controle, de hond moest in onze slaapcabine
snuffelen. Tamara haar koffer en die van mij lagen op de bovenste bed, vraag me af of de hond op die afstand ook iets zou kunnen reuken, waarschijnlijk we.
Volgens mij was dit de Russische controle, nu de Mongoolse nog...
22.15u Momgoolse contole, we moesten een papiertje invullen en onze paspoorten inleveren.
Het papiertje was een gezondsheidverklaring, of je niet verkouden, grieperig koorts e.d. had. Volgens mij was de halve trein verkouden van de temperatuursverschillen binnen en buiten.
Maar de controle ging redelijk snel en we waren nu op weg naar Ulaanbaatar.
Een nachtje in de trein.
Welterusten.
Dag 8: 7 maart 2015, op weg naar Irkutsk
07 mrt. 2015
🇷🇺
vanuit Rusland
Dag 8: zaterdag 7 maart
Om 7u gaat de wekker, in de veronderstelling dat we om 8u zouden ontbijten, maar we hadden gelukkig nog een uurtje extra. Om 9u ontbijten, dus voor die tijd dan maar vast de tassen in orde maken.
Ontbijt was goed verzorgd, net als het avondeten gisteravond. Rond een uur of 10 worden we met een busje opgehaald en gaan we naar Irkutsk. Daar kunnen we de stad rustig verkennen en eventueel
shoppen. Maar dat zullen we in Beijing waarschijnlijk uitgebreider doen.
Om half twaalf komen we in ons hotel aan. Helaas voor Tamara liggen we weer op 1 kamer, zij had de vorige keer last van nachtgeluiden die niet te stoppen waren.
Er was een extra bedje bij gezet, alleen daar kon je gewoon niet op slapen. Het was een houten plank op pootjes en een heel dun matrasje. Nou dan maar een extra kamer boeken want anders kon je
Tamara de volgende dag opvegen. Helaas was alles volgeboekt, maar ze zouden wel een extra matras laten brengen.
En ja hoor, er kwam een vrouwtje met een 2-persoons dun matrasje aan. Het matras werd dubbel gevouwen en boven op het dunne matrasje wat er al lag gelegd.
Het was in elk geval beter als wat het was.
Zo nu kunnen we naar buiten. Buiten aangekomen bleek het toch wel kouder te zijn dan we dachten: -22 graden. We zijn een grote shoppingmall ingegaan maar voor de laatste mode hoef je daar niet te
zijn. Het was wel een gigantisch shoppingmall. Daarna zijn we opzoek gegaan naar de beroemde houten huisjes die al heel oud schijnen te zijn. Na wat speurwerk kwamen we daar aan en her zag er
inderdaad schattig uit, maar echt veel was er niet. Ook daar was een gigantische shoppingmall en die had een wat duurdere soort winkels en ook wat meer naar de westerse mode. Maar het shoppen
bewaren we toch maar voor Beijing.
Wat later op de dag moesten we nog even naar buiten om geld te halen en kijken of we buiten de deur konden eten. Het was al rond 18.30u en de temperatuur was al gedaald naar -23 graden. Vlug geld
halen en een italiaans restaurant binnenstappen. Is er plek voor 3 man ( in het engels ). Vertwijfeld kijkt de gastvrouw om zich heen en maakt ons duidelijk dat er geen plaats is, ze zitten vol. Ze
sprak geen engels en wilde ook geen moeite doen om ons te helpen, dus die buitenlanders werden er weer uitgebonjourd.
Nou dan maar terug naar ons hotel, gaan we daar eten. Maar ook daar hadden we pech, of we over een uurtje wilden komen want ze hadden nu een grote groep te bedienen. Het was inmiddels al 20.00u.
Ok, dan komen we over een uurtje wel weer terug, het eten mag dan wel bijzonder zijn.....
Het eten was erg goed, alleen de bediening was iets minder. We kwamen 1 1/2 uur later omdat we "wie is de mol" hadden gekeken bij uitzending gemist. Ik denk dat ze ons niet meer hadden verwacht. We
gaven de bestelling door en het heeft drie kwartier geduurd voordat de eerste bord met eren kwam, daarna nog een kwartier voordat de rest kwam. Zoals gezegd was het eten erg goed. Nu "vroeg" naar
bed want we moesten weer vroeg op.
